خودم را با خواندن کتاب شناختم. در روزهای کودکی‌ام دسترسی به منابع خواندنی به آسانی میسر نبود و بیشترین کتاب‌هایی که در اطراف من وجود داشت متعلق به سایر اعضای خانواده بود که گاهی با اجازه و گاهی بی اجازه، آنها را برای خواندن قرض می‌گرفتم. تا اینکه کم کم پایم به کتابخانه‌های عمومی باز شد. اولین کتابی که مالکیتش را از آن خود کردم در یک مسابقه‌ی کتابخوانی بود. جلد قرمز کتاب و عکس اژدهایی که روی آن نقاشی شده بود هنوز به همان وضوح روز اول در ذهنم باقی مانده است.
پس از آن، تا سال‌ها مهمترین دارائی‌ام کتاب‌هایی بود که با دقت از آنها محافظت می‌کردم. هنوز هم بیشترین چیزی که خوشحالم می‌کند خواندن یک کتاب خوب است اما سال‌هاست که عادت نگهداری و حفظ کتاب را در کنج قفسه‌ی کتابخانه‌ی اختصاصی‌ام تغییر داده‌ام.